Wandelen in een herfstbos kan een magische ervaring zijn, waarbij je jezelf onderdompelt in de levendige kleuren en frisse lucht van de overgang van de natuur. Een herfstwandeling is een kans om in contact te komen met de natuur, getuige te zijn van de adembenemende herfstkleuren en de rust en schoonheid van de natuurlijke wereld.
De bladeren schilderen het herfstlandschap nu met een palet van rode, oranje, bruine en gele tinten. Ze dwarrelen op de grond en vormen een tapijt dat knispert onder de voeten en een rijke, aardse geur verspreidt die typisch herfst is. De geuren van het bos maken nu net zo veel deel uit van de herfst als de visuele pracht van het veranderende gebladerte. De geuren van herfst, zoals de aardse en houtachtige aroma’s van de gevallen bladeren en de vochtige grond, faciliteren contemplatie en mindfulness.
In de herfst is het van extra belang van de (soms niet talrijke) zonne-uren te genieten. Vooral na de tijdsomstelling en door de kortere dagen krijgen we weinig licht. Dus een lunchwandeling is heerlijk, en geeft – zelfs als er geen of weinig zon is – veel licht voor lichaam en ziel. In een periode, waar de natuur minder intens en stimulerend is, is het juist belangrijk, om veel tijd buiten door te brengen. Al is er minder licht, een lunchwandeling zal je ook in november nog helpen om de lichtarme tijd goed te doorstaan.
De late herfst: november
De invloed van de natuur van november op onze geest en ziel is diepgaand. November markeert een periode van overgang van zomer naar winter. De kleurrijke herfstdagen van oktober verliezen nu hun intensiteit en warmte. Deze herfst-winter-transitie bemoedigt reflectie en emotionele resonantie, al dan niet in gesprek met een wandelcoach.
De novembernatuur kan op verschillende manieren gevoelens van verlies en weemoed oproepen. Het vervagende licht en de kilte in de lucht lijken het levenstempo te vertragen en nodigen uit tot introspectie. De vallende bladeren kunnen het verlies van leven, vitaliteit en kleur symboliseren, maar ook het verstrijken van de tijd en de onvermijdelijkheid van de dood.
Het mistige en nevelige weer laat ons verlies van helderheid, zichtbaarheid en richting ervaren. We voelen soms een bepaalde melancholie opkomen, een bitterzoete ervaring van verlies van de vrolijke warme zomer met vogelzang, vlinders en bloemen.
De kortere dagen en de langere nachten brengen verlies van licht en warmte mee. Minder zonlicht kan ons circadiane ritme en ons serotonineniveau beïnvloeden. Een wandeling stimuleert dan lichaam en geest.
De schoonheid van de novembernatuur
Met een novemberwandeling kan melancholie worden omarmd als een natuurlijke reactie op de seizoensveranderingen, waarin de kleuren, geuren en mistige landschappen inspireren tot een contemplatieve stemming. Als we getuige zijn van de seizoenswisselingen, worden we herinnerd aan de vergankelijkheid van alle dingen en de schoonheid die in elke fase van de levenscyclus te vinden is.
Bij een novemberwandeling ontdekken wij dat er ook schoonheid schuilt in verval. Aandacht voor de veranderingen in natuur om ons heen kan ons verrijken.Het licht van november is subtiel en zacht, omdat de zon vroeger ondergaat en later opkomt, waardoor langere schaduwen en zachtere gloed ontstaan. De lage hoek van de zon verlicht op zonnige dagen het landschap met een bijzondere gouden of roze tint.
